Nazar Nazar Gahe

نظری نظری گاهی گاهی ای امید جان من
گذری گذری باری باری ای مهً پنهان من

بی درد تو دل کی دل شد، ای درد تو صد دوا
دل را بی تو کو آرامی، ای آرام دل بیا
بیا بیا که از دوریت سوخته جسم وجان من

ای عطر تو گندم زاران در دشت بی انتها
ای رویای صبح گل ها با آغوشت آشنا
بیا بیا که از هجر تو سوخته جسم و جان من

گفتی یک شب آیم سویت، تو کجا و این کجا
چشمم دامن دامن گوهر در راهت ریزم بیا
بیا بیا که از هجر تو سوخته جسم و جان من