نگاه کن نگاه کن

Negha kon ke narezad, dehe cho bada badastam
Fedaye chashme tu saqi, bahosh bash ke mastam

Konam maleja yaksar ba salehan may kawsar
Basharte anke nagirand ein peyala ze dastam

Ze sang hadesa ta sagharam drost bemand
Boja khair o tasadoq, hazar toba shekastam

Chonin ke sajda baram be hefaz pesh jamalat
Baalami shoda roshanke aftab parastam

Kamand zolf base gardanam bebast ba moye
Chenad feshord ke zanjeer sad alaqa gosestam

Na shaikh medehadam toba o na pir maghan may
Ze bas ke tuba namodam, ze bas ke tuba shekastam

Ze gerya akheram ein shod natija dar paye zolfash
Ke dar myane do daryae khon fetada neshastam

Ze qamatat che gereftam qeyas roze qeyamat
Nestast o goft qeyamat baqamatest ke hastam

Nadasht khateram andisha paye ze roze qeyamat
Zamanad dad ba dast shab ferq tu dastam

Bekhez az bare man, ke az khoda o khalq, reqabat
Bas ast keyfar ein yak nafas ke ba tu neshastam

Haram gasht ba yaghma behesht to, roze
Ke dil ba gandam adam fereb to bastam

نگاه کن که نريزد، دهی چو باده بدستم
فدای چشم تو ساقی، بهوش باش که مستم

کنم معالجه يکسر به صالحان می کوثر
بشرط آنکه نگيرند اين پياله ز دستم

ز سنگ حادثه تا ساغرم درست بماند
بوجه خير و تصدق، هزار توبه شکستم

چنين که سجده برم بی حفاظ پيش جمالت
بعالمی شده روشن که آفتاب پرستم

کمند زلف بسی گردنم ببست به مويی
چنان فشرد که زنجير صد علاقه گسستم

نه شيخ ميدهدم توبه و نه پير مغان می
ز بس که توبه نمودم، زبس که توبه شکستم

ز گريه آخرم اين شد نتيجه در پی زلفش
که در ميان دو دريای خون فتاده نشستم

ز قامتت چه گرفتم قياس روز قيامت
نشست و گفت قيامت بقامتيست که هستم

نداشت خاطرم انديشه يی ز روز قيامت
زمانه داد به دست شب فراق تو، دستم

بخيز از بر من، که از خدا و خلق، رقابت
بس است کيفر اين يک نفس که با تو نشستم

حرام گشت به يغما بهشت تو، روزی
که دل به گندم آدم فريب تو بستم