مرگ من روزی فرا
Marge man roze faraa khwahad rasid
Dar bahare rawshan az amwaje noor
Khak mekhwanad mara har dam ba khwesh
Merasand az rah ke dar khakam nehand
Ah shayad ashiqanam nema shab
Gul ba roye gore ghamnakam nehand
Bahd ha naame mara baran o baad
Narm meshoyand az rokhsare sang
Gore man gomnaam memand ba rah
Faregh az afsanahaye naam o nang
مرگ من روزی فرا خواهد رسيد
در بهاری روشن از امواج نور
خاک ميخواند مرا هر دم به خويش
ميرسند از ره که در خاکم نهند
آه شايد عاشقانم نيمه شب
گُل به روی گور غمناکم نهند
بعد ها نام مرا باران و باد
نرم می شويند از رخسار سنگ
گور من گمنام می ماند به راه
فارغ از افسانه های نام و ننگ