کوه به کوه نمیرسد
Ta jawani merasad gham bar sar-e gham merasad
Ranj o dard o ashiqi hamisha baa ham merasad
Ba yaki saber-e ziad ba digare kam merasad
Magar ay sang-e saboor mesafere diare dur
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Qesa ha gul mekonad gul shakha ha meshakanad
Dil o dil khanaye ma joda joda meshakanad
Bal-e morgh bakht-e ma roye hawa meshakanad
Qesa ha gul mekonad gul shakha ha meshakanad
Dil o dil khanaye ma joda joda meshakanad
Bal-e morgh bakht-e ma roye hawa meshakanad
Ta jawani merasad gham bar sar-e gham merasad
Ranj o dard o ashiqi hamisha baa ham merasad
Ba yaki saber-e ziad ba digare kam merasad
Magar ay sang-e saboor mesafere diare dur
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Ta shaw az khastagi qafelah agah meshawad
Kola bar ghazale ma masrafi rah meshawad
Kermane khateraha bazere paa ha meshawad
Sabre ma sar merawad bang-e asire merasad
Fasle piri merasad bahana giri merasad
Na saboori paa ba paa nagoziri merasad
Ta jawani merasad gham bar sar-e gham merasad
Ranj o dard o ashiqi hamisha baa ham merasad
Ba yaki saber-e ziad ba digare kam merasad
Magar ay sang-e saboor mesafere diare dur
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
Koh ba koh namerasad adam ba adam merasad
تا جوانی میرسد غم بر سر غم میرسد
رنج و درد و عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرستد
مگر ای سنگ صبور مسافـرِ دیـــــار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
قصه ها گُل میکند گُل شاخه ها میشکند
دل و دل خانـۀ مـا جـدا جـدا میشکند
بال مُــرغ بخت مـا رویِ هـوا میشکند
قصه ها گُل میکند گُل شاخه ها میشکند
دل و دل خانـۀ مـا جـدا جـدا میشکند
بال مُــرغ بخت مـا رویِ هـوا میشکند
تا جوانی میرسد غم بر سر غم میرسد
رنج و درد و عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرستد
مگر ای سنگ صبور مسافـرِ دیـــــار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
تا شــو از خستگی قافله آگاه میشود
کوله بـار غـزلِ مـا مصرفی هـا میشود
خرمن خاطـره هـا بــزیر پـا هـا میشود
صبر ما سر میرود بانگ اسیری میرسد
فصل پیری میرسد بهانه گیری میرسد
ناصبـوری پـا بـه پـایِ ناگـزیـری میرسد
تا جوانی میرسد غم بر سر غم میرسد
رنج و درد و عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرستد
مگر ای سنگ صبور مسافـرِ دیـــــار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میـرسد