بشر دوباره به جنگل پناه
Bashar du bara ba jangal panah khwahad bord
Ba koh khwahad zad
Ba ghar khwahad raft
Tu kodakanat ra bar sina mefeshari garem
Wa hamzarat ra chon kolyan khana ba dosh
Kheyal nest azizam
Saday tir beland ast, nalaha paigar
Chegona in bedad namibini
Chegona in hama faryad ra nameshnawi
Wa chand roz-e digar nez nobat man o tust
Ke ya ba matam farzand khwesh beneshinem
Wa ya ba koshtan-e farzad khalq barkhezem
Wa ya ba koh, ba jangal, ba ghar begrezem
بشر دوباره به جنگل پناه خواهد برد
به کوه خواهد زد
به غار خواهد رفت
تو کودکانت را بر سینه میفشاری گرم
و همسرت را چون کولیان خانه بهدوش
خیال نیست عزیزم
صدای تیر بلند است، نالهها پیگیر
چگونه این بیداد نمیبینی
چگونه این همه فریاد را نمیشونی
و چند روز دگر نیز نوبت من و توست
که یا به ماتم فرزند خویش بنشینیم
و یا به کشتن فرزند خلق برخیزیم
و یا به کوه، به جنگل، به غار بگریزیم