Ay Sarban
Ay sarban ahesta raw karam janam merawad
Waan dil ke ba khod dashtam baa dilsetanam merawad
Man mandam mahjoor az o bechara o ranjoor az o
Goyee ke neshi dor az o dar ostkhanam merawad
Goftam ba nayrang o fesoon penhan konam resh daroon
Penhan namemanaad ke khon bar aastanam merawad
Mahmel bedar ay sarwan tondi makon ba karwan
Kaz ishqe aan sarwe rawan goyee rawanam merawad
O merawad damn kashan man zehar tanhayee chashan
Digar mapors az man neshand kaz dil neshanam merawad
Bargasht yar sar kasham begzasht aysh nakhosham
Chon mojreme poratasham kaz sar dekhanam merawad
Ba aan hama bedad o wein ahd be bonyad o
Dar seyna daram yad o ya bar zabanam merawad
Baz aye o bar chashmam neshin ay dilsetane nazanin
Kashob o faryad az zamin bar asemanam merawad
Shab ta sahar menaghnawam o andar ze kas meneshnawam
Wein rah na qased merawam kaz kaf enanam merawad
Goftam begeryam ta abl chon gkhor feromand ba gul
Wein nez natawanam ke dil ba karwanam merawad
Sabr az wesal yar man bargashtan az dildar man
Gar che nabashad kar man ham kar az aanam merawad
Dar raftane jan az badan goyand o har nawe sokhan
Man khod ba chashm kheshotan didam ke janam merawad
Saadi feghan az dast ma layeq nabwad ay bewafa
Taqat namyaram jafa kar az feghanam merawad
ای ساربان آهسته رو کآرام جانم میرود
وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود
من ماندهام مهجور از او بيچاره و رنجور از او
گويی که نيشی دور از او در استخوانم میرود
گفتم به نيرنگ و فسون پنهان کنم ريش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم میرود
محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان گويی روانم میرود
او میرود دامن کشان من زهر تنهايی چشان
ديگر مپرس از من نشان کز دل نشانم ميیرود
برگشت يار سرکشم بگذاشت عيش ناخوشم
چون مجمری پرآتشم کز سر دخانم میرود
با آن همه بيداد او وين عهد بی بنياد او
در سينه دارم ياد او يا بر زبانم میرود
بازآی و بر چشمم نشين ای دلستان نازنين
کاشوب و فرياد از زمين بر آسمانم میرود
شب تا سحر مینغنوم و اندرز کس مینشنوم
وين ره نه قاصد میروم کز کف عنانم میرود
گفتم بگريم تا ابل چون خر فروماند به گل
وين نيز نتوانم که دل با کاروانم میرود
صبر از وصال يار من برگشتن از دلدار من
گر چه نباشد کار من هم کار از آنم میرود
در رفتن جان از بدن گويند هر نوعی سخن
من خود به چشم خويشتن ديدم که جانم میرود
سعدی فغان از دست ما لايق نبود ای بیوفا
طاقت نميارم جفا کار از فغانم میرود