Banooye Aatash Nashinam
Banooye aatash nashinam zakhm nasoor zaminam
Baske dard o soz o aham marg goyad aafarinam
Man haminam, man haminam, dokhtar zaminam
Gar che naz o nazaninam kay jahan ra madaram man
Bare doshe pesaram man borda-am choon hamsaram man
Khwaharam, darde saram man banoye aatash nashinam
Zakhm nasor zaminam bad nawesht az baske bakhtam
Hami-am gardid ba kinam man haminam, man haminam
Dokhtar afghan zaminam gar che naz o nazaninam
Ta dilam goyad ke tangam meyzanad dunya ba sangam
Az khod o beganah yakja har do mey-aayad ba jangam
Banooye aatash nashinam zakhme nasoor zaminam
sozhaye sangsar khalqam nange arfam, dagh dinam
Man haminam, man haminam dokhtar afghan zaminam
Gar che naz o nazaninam hamcho aahoye grezan
Dar harim gorg o sheran mezand aan yak ba changal
Medarad ein yak ba dandan banoye aatash nashinam
Zakhme nasoor zaminam har qadam dar har masiram
Dew o dad andar kaminam man haminam, man haminam
Dokhtar afghan zaminam gar che naz o nazaninam
بانوی آتش نشینم زخم ناسور زمینم
بسکه درد و سوز و آهم مرگ گوید آفرینم
من همینم، من همینم دختر افغان زمینم
گرچه ناز و نازنینم کَی جهان را مادرم من!
بارِ دوشِ پسرم من برده ام؛ چون همسرم من
خواهرم، دردِ سرم من بانوی آتش نشینم
زخمِ ناسور زمینم بد نوشت از بسکه بختم
حامی ام گردید به کینم من همینم، من همینم
دختر افغان زمینم گرچه ناز و نازنینم
تا دلم گوید که تنگم می زند دنیا به سنگم
از خود و بیگانه یکجا هر دو می آید به جنگم
بانوی آتش نشینم زخم ناسور زمینم
سوژه ی سنگسار خلقم ننگ عرفم، داغ دینم
من همینم، من همینم دختر افغان زمینم
گرچه ناز و نازنینم همچو آهوی گریزان
در حریم گرگ و شیران می زند آن یک به چنگال
میدرد این یک به دندان بانوی آتش نشینم
زخم ناسور زمینم هر قدم در هر مسیرم
دیو و دد اندر کمینم من همینم، من همینم
دختر افغان زمینم گرچه ناز و نازنینم